Yerel Yönetimlerin Tarım Politikaları Üzerine Bir Değerlendirme: Gaziantep İli Örneği
Anahtar Kelimeler:
Tarım, Tarım Politikaları, GaziantepÖzet
Tarım tarih boyu toplumların giderek artan ve çeşitlenen gıda, tarımsal ürün taleplerinin karşılanması, tarımsal ürünlerin işlenmesine dayalı üretim ağları ile milli gelir, ihracat ve istihdama, biyolojik çeşitlilik ve ekolojik dengeye olan katkısı ile oldukça önemli ve stratejik bir sektör niteliğinde var olmuştur. Ülkelerin gıda ihtiyaçlarını dışa bağımlı olmadan karşılama hedefleri tarımsal üretimin desteklendiği politikaların uygulanması ile mümkün olmaktadır. İyi tarım uygulamaları ve gıda güvenliğine uygun çevreye duyarlı üretimlerin arttırılmasına yönelik politikaların uygulanması, etik ve ekolojik boyutta faydalı ve ciddi yaptırımları olan tebliğ, yönetmelik ve yasaların oluşturulması insan sağlığına, ekolojiye duyarlı ve sürdürülebilir üretimlerin arttırılmasına olanak sağlayacaktır. Bu kapsamda tarımsal üretime, çiftçiye ve gıda üretimine verilen desteklerin, üretimin verimli, doğaya ve insana zarar vermeyecek şekilde sürdürülebilir olarak arttırılmasında uygulanan yerel tarım politikalarının etkisi oldukça önemlidir. Bu çalışmada Gaziantep ilinde uygulanan tarım politikaları araştırılmıştır ve Gaziantep ilindeki il, ilçe belediyeleri, il tarım ve orman müdürlüğünün tarımsal faaliyetleri incelenmiştir. Bu faaliyetlerin etik, hukuki, ekolojik ve yönetsel boyutları üzerine araştırma yapılmıştır. Gaziantep ilinde tarım politikalarını oluşturan yapıların il, ilçe belediyeleri, il müdürlükleri olduğu ve bu politikalara etki eden alt birimlerin ise meslek odaları ve üretici birlikleri olduğu gözlemlenmiştir.
İndirmeler
Referanslar
Akman, N. (2019). Dünya ve Türkiye’ de Hayvansal Üretim. Erişim Adresi:
Anonim, 1985, İmar Kanunu No:3194, 1985.
Anonim, 2005, Toprak Koruma ve Arazi Kullanımı Kanunu No:5403, 2005.
Anonim, 2006, Tarım Kanunu, T.C. Tarım ve Orman Bakanlığı Kanun No:5488, 2006.
Anonim, 2019, Gaziantep İl Tarım ve Orman Müdürlüğü Yürütülen Çalışmalar, 2019.
Anonim, 2020 (1), Gaziantep Büyükşehir Belediyesi 2015-2019 Stratejik Plan, 07/2020.
Anonim, 2020 (2), Gaziantep Büyükşehir Belediyesi 2020-2024 Stratejik Plan, 07/2020.
Anonim, 2020 (3), Şahinbey İlçe Belediyesi 2020-2024 Stratejik Plan, 07/2020.
Anonim, 2020 (4), Oğuzeli İlçe Belediyesi 2020-2024 Stratejik Plan, 08/2020.
Anonim, 2020 (5), Erişim Adresi:
https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Yillik-Gayrisafi-Yurt-Ici-Hasila-2020-37184
Anonim, 2021 (1), Gaziantep Büyükşehir Belediyesi 2020 Mali Yılı Faaliyet Raporu, 04/2021.
Anonim, 2021 (2), Şahinbey İlçe Belediyesi 2021 Yılı Mali Performans Programı, 01/2021.
Anonim, (2021) (3), Gaziantep Büyükşehir Belediyesi 2021 Mali Yılı Performans Programı, 01/2021
Aşarkaya, A. (2015). Tarım Sektörü. Erişim Adresi:
https://ekonomi.isbank.com.tr/ContentManagement/Documents/tarimsektoru.pdf
Bayraç, H.N. ve Yenilmez, F. (2005). Tarım Sektörünün Yapısal Analizi ve Avrupa Ortak Tarım Politikası. Demokrasi Platformu, 1(3), 91-129.
Bingöl, Ş. ve Meçik, O. (2021). Yeni Kapitalizmin ve Türkiye’ de Tarım Sektörünün Dönüşümü. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 23 (2), 586-605.
Can, M. F. ve E. Sakarya. (2012). Dünya ve Türkiye’de Tarım ve Hayvancılık Kooperatiflerinin Tarihsel Gelişimi, İktisadi Önemi ve Mevcut Durumu. Veteriner Hekimler Derneği Dergisi, 83 (1): 27-36.
Cengiz, Ç. (2010). Avrupa Birliği Tarım Politikalarında Reformlar ve Sonuçları. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Erbaş, H. (2017). Tarım-Gıda Etiği/Politikası ve Geleceğimiz: Ekonomik-Politik ve Ötesi Sosyolojik Bir Çerçeve. Türkiye Biyoetik Dergisi, 4 (1), 14-28.
Eser, D., Geçit, H. ve Emeklier, H.Y. 2000. Tarımsal Ekoloji Terim ve Anlamlar Sözlüğü, Ankara, 70 S.
Hatunoğlu, E.E. ve Eldeniz, F. (2012). 2000 Yılı Sonrası Tarım Sektöründe Yapısal Dönüşüm Politikaları. Sayıştay Dergisi, Sayı:86, 27-56.
HM Government. (2013). A UK Strategy for Agricultural. Industrial Strategy: government and industry in partnership, 10.
Kaya, M. ve Kalaycı, İ. (2021). Türkiye’ de Tarihsel Süreçte Tarım Politikası ve Planlama Deneyimi. Aksaray Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 13 (2), 23-34
Küzeci, U. (2011). Türkiye’ de Uygulanan Tarım Politikalarının Dış Ticaret Üzerine Etkileri. Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
Organik Tarım Nedir?. (2021 15 Aralık). Erişim Adresi:
Yılı Organik Tarım Askı İcmalleri. (2021 28 Nisan). Erişim Adresi:
https://gaziantep.tarimorman.gov.tr/Sayfalar/Detay.aspx?OgeId=238&Liste=Duyuru
TÜİK:
https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Yillik-Gayrisafi-Yurt-Ici-Hasila-2020-37184
Yılı İhracat Rakamları. (2021). Erişim Adresi:
https://www.gaib.org.tr/tr/haberler/2020-yili-ihracat-rakamlari-185.html
Pakdemirli, B. (2019). Tarımsal Kooperatiflerin Dünya ve Türkiye’ de Mevcut Durumunun Karşılaştırılması. Anadolu Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü Dergisi, 29 (2): 177-187.
Prof Dr. Fahri YAVUZ, Türkiye’de Tarım, Aralık 2005,:9
Sevinç, İ. ve Kahraman S. (2020). Türk Kamu Yönetimi Açısından Kalkınma Planlarındaki Yönetsel Reform Hedeflerinin İncelenmesi (1963-2023). Pesa International Journal of Social Studies, Vol:6 Issue:2, 90-112.
Vural, H. (2015). Tarım ve Gıda Güvenliğinde Etik İlkelerin Önemi. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 29(2), 193-202.
Yavuz, F. (2005). Türkiye’de Tarım. Erişim linki:
https://www.tarimorman.gov.tr/SGB/Belgeler/yayinlar/turkiyede_tarim.pdf
Yapar, S. (2006). Avrupa Birliği Tarım Politikaları ve Uyum Sürecinde Türk Tarım Politikalarının Avrupa Birliği’ne Entegrasyonu. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Yüksel, İ. (2020). Endüstri 4.0 ve Tarım Politikaları. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.